χειμώνα άνοιξη (Χυμό να ανοίξει)

Διοχετεύω την επίσημη (αν και απορρίφθηκε) συμμετοχή μου στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους κ φεστιβάλ ντοκυμαντέρ (από τα πρώτα γκρίκλις που έμειναν στην ιστορία μαζί με το ρεπορτάζ το μιξάζ ντεκαπάζ, οπερατέρ καλίμπρα όπελ και εγένετο) Θεσσαλονίκης και πάσης Ελλάδος.

Εδώ και λίγο καιρό οι βόλτες στη Βέροια και εκεί γύρω τελος πάντων έχουν αποκτήσει μια εξιδανικευμένη προσωρινή ματαιότητα. Ήταν λίγο σκατά εδώ που τα λέμε αλλά όχι τόσο σκατά ώστε να μυρίζει. Είναι λίγο καλύτερα, σχετικά μιλώντας πάντα.
Κάτι κατασκευάζεται, ανασυντίθεται, παλινορθώνεται (1821, 2011) κατακρημνίζεται, αναδομείται , μετουσιώνεται, επανεφευρίσκεται, καταγράφεται, τελειώνει...
αποθηκεύεται.
Όπως τα μωρά στη μήτρα ακόμα δεν έχει ολοκληρωμένα μέλη, αλλά χάρη στον υπέρηχο (έτσι ένιωθα στο στούντιο με το μπάμπη όταν μας ακούγαμε τα νέα χιτς του καλοκαιριού σε στρατόπεδα μαγειρεία και τουλμόντ) μπορούμε να έχουμε μια σαφή εικόνα οτί είναι εκεί, είναι υγιές και όμορφο.
Όμορφο είναι και το λέω εγώ όχι ο γονιός του. Εγώ δεν είμαι καν συγγενής.
Νίωθω ότι όταν επισκέπτομαι το δωμάτιο εκείνο, χαιδεύω την κοιλιά μιας εγκύου.

Η μετάβαση απο τη μια εποχή στην άλλη έχει ξανασυμβεί κ θα ξανασυμβεί.
Μπορεί να μην είμαστε εδώ να το διαπιστώσουμε αλλά έτσι φαίνεται, κ θα υπάρχει η αναφορά για τη συγκεκριμένη μετάβαση.
Παιδάκια τσιρίζουν ελληνική σημαία προάυλιο σκύλος-αυτοκόλλητο (κ.) μαλλιά γένια σαπούνι-πρωκτός (τστστστσ) Ατλάντα μπορχες και άλα

αλλά, όποιος κατάλαβε κατάλαβε
η πόλη έβηχε, μάλλον ήταν κρυωμένη καλό θα ήταν να πιεί κανένα χυμό ή τσάι
να αναρρώσοι (άννα Ρώσοι, άνα Ρόσσι)

Αυτά λοιπόν, δεν θα κουραστώ άλλο.
να ζήσουμε να το θυμόμαστε
χαχαχ

υγ
(ρό
μου
Ν)
επειδή είμαι γιοτάς
έκανα μαλακία με το MPC κ δεν παίζει
αλλά κάτι θα γίνει προσεχώς...