Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Milli Vanilli



Τυχαίνει ωραία πράγματα, παλιά, του παρελθόντος, να κρύβουν μέσα τους θαμένους, συχνά πεθαμένους θησαυρούς. Το περιοδικό που αγόραζα μικρό "αγόρι" σαν ήμαν κι εγώ, είχε δώρο αυτοκόλλητα από ένα, μεταξύ άλλων, πολύ κούλ συγκρότημα των 80's.
Τρομερό ύφος τα παιδιά με βίντεο κλίπ σταθμούς (τραίνων) στην ιστορία της μουσικής.
Απλοί στην εμφάνιση, με συχνά ατημέλητο λούκ, εκπρόσωποι των παιδικών μου φιλοσοφικών αναζητήσεων για την προέλευση των ειδών, τη σχέση του ανθρώπου με τον πίθηκο, στο οποίο συνέβαλε τα μέγιστα και ο Ζάρκο Πάσπαλιε, και την κληρονομικότητα των κατσαρών τριχών, παραμένουν κολλημένοι στο προσκεφάλι του κρεβατιού μου ακόμα και σήμερα.

Είναι καιρός να αλλάξω κρεβάτι δηλαδή, στρώμα τουλάχιστον. Νομίζω μια σπείρα του στρώμα πιέζει τα πλευρά μου τόσο πολύ, που αργά η γρήγορα θα εισχωρήσει στο στήθος μου και θα αποκτήσω εκείνο το μηχανισμό με το ελατήριο στο κουτί-έκπληξη από τα παιδικά καρτούν, αλλά αντί για γροθιά-γάντι του μπόξ θα έχει πάνω την καρδιά μου. Θα είμαι έξω καρδιά δηλαδή.

Ένας παλιός λατερνοπαίχτης, παππούς, με γαριασμένο πρόσωπο, έλεγε προχτές σε μια σειρά της ετ σχετικά με επαγγέλματα, ότι αν σε ρίξουνε χαστούκι και αν ακόμα σε σακατέψουν, αυτόν που στο έριξε να του μιλάς ευγενικά και γλυκά.
Εσύ θα πονέσεις μια φορά, αυτός θα καίγεται μια ζωή. Δεν ξέρω αν συμφωνώ.
Μάλλον όχι.
Σίγουρα δεν θα γυρίσω και το άλλο μάγουλο.
Απ' αυτό το πλευρό θα κοιμάμαι. Κρεβάτι μπορεί να μην αλλάξω, και να το έχω ξέστρωτο, αλλά μπορώ να κοιμάμαι σε άλλα κρεβάτια, ή και στο σαλόνι της μαμάς μου.
Έχει δύο ντιβάνια με πολύ σκληρό στρώμα που μηχανικά κάθε φορά που κοιμάμαι σε ένα απο αυτά, σηκώνω τα τρία μαξιλάρια που αποτελούν το διάκοσμο του, και τα τοποθετώ στην παλιά κουνιστή καρέκλα της γιαγιάς. Το ένα απεικονίζει φάλαινες. Έπειτα αφαιρώ τα δυο μαξιλάρια που αποτελούν την πλάτη του. Τοποθετώ το ένα όρθιο πλάι στην καρέκλα και το άλλο, αυτό που βρίσκεται προς τη φορά που αυθαίρετα έχω ορίσει προσκέφαλο μου, και γειτνιάζει στο εντοιχισμένο κάθισμα δίπλα στο τζάκι, το σέρνω προς τα εκεί, έτσι ώστε να εμποδίζει την ολίσθηση προς αυτό του μαξιλαριού μου.

Κοιμάμαι εκεί από τότε που αποφάσισα να τραβήξω το καζανάκι και να γεμίσω το παιδικό μου κρεβάτι με αποκόματα πρόσφατων, μέχρι στιγμής, εφημερίδων.
Σηκωνόμουν από το σαλόνι και πήγαινα στο δωμάτιο, αφού είχα επαναφέρει την τάξη στο ντιβάνι, για να κατηγοριοποιήσω εκ νέου τα αποκόματα μου. Και εκεί, πάνω στο κρεβάτι που έχω περάσει τις περισσότερες νύχτες της ζωής μου υπό το βλέμμα του Πάσπαλιέ (ΠΑΣΠ, πάς παλιέ, λελέ), με τις ταυτότητες από τις γάτες που είχα φιλοξενήσει στη ζωή μου, μερικά φθαρμένα αυτοκόλλητα δώρο από το αγόρι και το μπλέκ, αμέτρητα φέικ όνειρα και μερικές σεξουαλικές συνευρέσεις με γυναίκες, αλλά κυρίως μόνος μου, έλαβε χώρα μια λειτουργία του εγκεφάλου μου, απο τις λίγες ενδιαφέρουσες που του έχουν απομείνει, η λεξιπλασία. Λεξιπλασί φιξιονέλ.

Μια ματιά στο προσκέφαλο του κρεβατιού και άλλη μια στο απόκομα της εφημερίδας. Τττττρρρρρρρ........Mill-i Van.illi-(c). Ιβάν Ίλιτς




Μπορεί οι Μύλοι Βάν Ύλη, να μην έχουν πολλά να μου πούν πλέον, το αναδημοσιευμένο απόσπασμα προλόγου του Σάκς από την ιταλική έκδοση του βιβλίου της Martina Kaller-Dietrich «Vita di Ivan Illich» (Edizioni dell' Asino, 2011), ήταν κατούρημα στα ιερά χώματα της αθώας ψυχής μου. Οι απόψεις για το θάνατο των γεωργικών πολιτισμών, κλωτσά στα αχαμνά.

Τον αγάπησα και ας ήταν νεκρός, όπως οι γάτες, οι αναμνήσεις και ο Πάσπαλιε.

Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο εκτός του ότι γνωρίζω ότι είμαι δυσλειτουργικός, κατά κάποιον τρόπο.


Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

ερωτήσεις

Ρώτησα ένα αγνωστικιστή, πού τοποθετείται στην κλίμακα αθεϊσμού από το 0 έως το 7,
με το 7 να είναι απόλυτα άθεος.
Μου απάντησε ότι το 7 είναι ο αριθμός του χριστού και ότι δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει τον απόλυτα άθεο.
Με μπλόκαρε ακόμα περισσότερο όταν μου αντιπαρέθεσε, ότι είναι σαν να ρωτάς κάποιον χριστιανό, πού τοποθετείται
σε κλίμακα σατανισμού από 0 έως 666,
με το 666 να είναι ο απόλυτα μή σατανιστής.

Έχουν πλάκα αυτοί οι αγνωστικιστές, είναι και καλά παιδιά, και περάσαμε ωραία εκείνο το απόγευμα.

P.S. (play station): ο αδερφός μου απάντησε, μετά από άγουρη σκέψη: 3,5, δηλαδή ή υπάρχει ή δεν υπάρχει.

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Ηλιακή Ανεργία


Δηλαδή?

Τώρα βρέθηκε το αντίδοτο στην ανεργία.

Ηλιακοί συλλέκτες.

Οχι αυτοί.
Οι άλλοι, της παραλίας, άνεργοι, άεργοι και ενεργοί πολίτες που καταλήγουν να επιστρέφουν νέγροι, μετά από οχτάωρα στις ξαπλώστρες, οχτάευρα για μοχίτο και οχταπόδια ξυδάτα. Μερικά κασόνια μπύρες, σε παγολεκάνη ίνοξ.
Η μπύρα έχει ανέβει πολύ στην εκτίμηση (τιμή) των καταστηματαρχών για να σερβίρεται εν είδει σαμπάνιας, ή εγώ είμαι παράξενος?
Νερά, πολλά νερά, παγάκια, τασάκι, ομπρέλα, ξαπλώστρες με σεβαστό μικροβιακό φορτίο, ταγγισμένα λάδια όχι λόγω τάγκα (αν το γράφω σωστά), ταγκιές χένας, κορμαρίες με ξυρισμένα κεφάλια, χέρια πόδια αρχίδια μύδια σαγανάκι, σαγιονάρα, μαγαζάκι, πλανόδιο πολυφυλετικό.

"Killing (grilling) an arab" στο μυαλό των χειρότερων, που απαρνιούνται το λουκουμά προερχόμενο από μαύρη εργασία.
Πληρώνεις φόρους και αξίζεις μια θέση στο λεωφορείο, στην παραλία, στον ήλιο (ήλιωτας).

Κορίτσια στο Πήλιο, αδερφές μου στο Πήλιο αλλά και το Άμστερνταμ δεν είναι κακή ιδέα για αυτό το Σαββατοκύριακο.

Επιδοτήστε με να μαζεύω ήλιο.

Παλαιότερα οι επιχειρηματίες είχανε φορτώσει όλες τις δουλειές στους μισθωτούς σκλάβους, γιατί στα πλαίσια της ανάπτυξης, εισέπραταν χρήματα για να κάθονται περισσότερες ώρες στο καφενείο ή το κωλόμπαρο και να διευρύνουν το πολιτιστικό και πνευματικό τους υπόβαθρο, συλλέγοντας προσωπικές εμπειρίες, αποκυήματα της φαντασίας καλλονών, σχετικά με τα καθεστώτα του ανατολικού μπλό(γ)κ, την ώρα που οι υπάλληλοι "πασπαρτού" έκαναν τα πάντα για σένανε μεσιέ. Messy, (lionel) ε?

Τώρα ακόμα ένα κίνητρο για άνεργους ηλιακούς συλλέκτες, στη χώρα που τον μήνα Αύγουστο έχει το υψηλότερο ποσοστό ηλιοφάνειας, στο οποίο συμβάλλουν και οι επιλαδωμένοι ΚΔΟΑ που ξεχύνονται στις παραλίες με τις αμαξάρες τους που και αυτές τις έχουν περάσει στον αλειφαδόρο νωρίτερα, και παράλληλα την υψηλότερη κατανάλωση ρεύματος σε συγκριση με τους άλλους μήνες του χρόνου.

Και του χρόνου με υγεία καλέ κυρία, που έχεις και εσύ ανάγκη όπως όλοι μας.

Η ανακάλυψη της Αμερικής.

Θα καθόμαστε και θα στρέφουμε την ξαπλώστρα προς την κατεύθυνση του ήλιου για να πέφτουν όλο και περισσότερες ακτίνες του ήλιου. Φωτοτροπισμός, όπως οι ηλίανθοι, ηλιοτρόπιο. Γνωστός ο καρπός του και ώς πασατέμπο, για να περνάς την ώρα σου δηλαδή.
Ποιά 15 λεπτά στα φώτα της δημοσιότητας, αυτό που μας ενδιαφέρει τώρα είναι πόσα λεπτά κάνει η κιλοβατώρα που θα πουλάμε στη ΔΕΗ, δεηθώμεν, daydreamers, ονειροβάτες γιούζ ιτ όρ λούζ ιτ. Ακριβώς_Ακριβός, όπως ο χρόνος σου.

"Είναι ακριβή η επένδυση χωρίς επιδότηση", ενώ δεν είναι η τζιπάρα που αγόρασες βρε κούκλε μου?

Κάτσε Βάλτα Κάτω. Όχι πολύ κάτω, για να τα βλέπεις.
Πανάκεια, όχι διαφημιστικά για να καθαρίζεις τα γυαλία ηλίου σου, για να μην πώ μαλακία, μαλάκια αν θέλετε καλαμαράκια.

Θα περάσεις το χρόνο σου ευχάριστα, θα πάρεις και την επιδότηση, θα κάνεις και τις διακοπές σου.

Ο αδερφός μου είχε αγοράσει πέρυσι, μήνες πριν την ημέρα της συναυλίας , εισητήρια για τους U2, ήταν άνεργος και έψαχνε δουλειά. Λίγες μέρες πριν τη συναυλία τον καλέσαν για συνέντευξη. Είναι τέτοιος άνθρωπος που δεν θα έχανε με τίποτα... τη συνέντευξη.
Και έτσι έγινε.

Ο γύρος του κόσμου για τρείς κι εξήντα.

360 Tour

U2? και πόσοι ακόμα.

Πιές: Νέα ορολογία. Πορνοτροπισμός: Οι βαρώνοι των εκδιδόμενων γυναικών πραγματοποιούν πολύ καλά σχεδιασμένες κινήσεις-τούρς(ί) (τράφικιν) ανά την Ελλάδα, σύμφωνα με τις περιόδους που γίνονται οι πληρωμές των αγροτοκαλλιεργητών από τους αρμόδιους δημόσιους φορείς. Που πληρώνει αυτό το μήνα ο ΟΠΕΚΕΠΕ. Αχαΐα? Δώσε φόρτωμα στα λεωφορεία και τις λίμος. Και έτσι πάει.

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

μΠήλιο (Γιόρ Μάδερ Ιζ α Μπίτσ)

Μάνα είναι μόνο μια,
σαν τη Χαλκιδική πουθενά,
αλλά και αν δεν πας Πήλιο το καλοκαίρι είναι σαν να τρώς
φασολάκια χωρίς φέτα!

Μπορεί να πάς και δυο φορές, και τρείς και δεκατρείς, όπως όταν έχεις χωρίσει με τη γκόμενα σου και επειδή δε σου κάθεται καμμία άλλη γκόμενα, πηγαίνεις για τελευταία φορά μαζί της. Ναι καλά.
Η όταν δεν βρίσκεις εισητήρια για το νησί που ονειρευόσουν από τον προπέρσινο χειμώνα και καταλήγεις να λές: δε πάμε Πήλιο που το ξέρουμε και είναι και τέλεια?

Ναι λοιπόν, Πήλιο. Και γιατί όχι Μπήλιο, όπως Μπάοκ. Ακόμα ακόμα και Μπήλιω, Τσουκαλά αλλά όχι το γάυρο γιατί είπαμε πάοκ. Αυτή τη χαρακτηριστική βλάχο-μικρασιάτισα με την προφορά αλά φρανσέζ. Μελαχρινή και ασπρουλιάρα. Μεσάτη. Λίγο χαζή, αλλά σοβαρή στην εμφάνιση και στη δουλειά της. Κάποιοι μπορεί να την έλεγαν και σέξι, δεν είναι πάνω από πεντέξι, αλλά μέχρι εκείνη την ώρα θα έχει τελειώσει και η εκπομπή της.

Γαλλικά.

Πρεστίζ, σομμελιέ, αβάν γκάρ, σκαμπό.

Λάθος. Το σκαμπό, προέρχεται από το αρχαίο ρήμα Σκαμπέω (όχι μπέο) που αργότερα έγινε Σκαμπώ για λόγους ευφωνίας αλλά και άνεσης. Λέγεται μάλιστα ότι πήρε το όνομα του από τον σκαραβαίο, λόγω ενός ασιατικού ιδεογράμματος που αναπαριστούσε ένα σκαραβαίο να κάθεται σε μια πέτρα, σαν πούφ. Μπορεί και να ήταν αρμαδίλλος.
Τέλος πάντων φανταστείτε τον Κραουνάκη καλεσμένο στο "έχει γούστο" και καθισμένο σε σκαμπουδάκι. Αυτό ακριβώς αναπαριστούσε.

Επομένως, το Μπήλιω, θα αναφέρεται από εδώ και στο εξής σαν ρήμα που περιγράφει αυτό που άλλοι αποκαλούν λανθασμένα Πήλινγκ.

Εκδρομή και διακοπές στο Πήλιο
.

ΠΙΕΣ: i) Το να πηγαίνεις με την πρώην σου και το να τρώς φασολάκια, θα εξακολουθήσει να λέγεται: ταπεράκι.
ii) Μάδερ