Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Νεολογισμοί και στρατουλέννοιες

Εντάξει, όλες οι γλώσσες είναι σα ζωντανοί οργανισμοί, ξεκινάν από ένα αρχικό στάδιο και εξελίσσονται.  Βελτιώνονται, ή τουλάχιστον επιδέχονται βελτιώσεων και προσαρμογών, διευρύνονται για να καλύψουν όλο και περισσότερους τομείς, αλληλεπιδρούν έτσι ώστε τα όρια μεταξύ τους να είναι πολλές φορές δυσδιάκριτα. Συνεπώς βρίσκονται συνεχώς σε μεταβατικό στάδιο, που είναι και η βάση των περισσότερων θεωριών, το οποίο όμως διαρκεί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, που μας είναι συχνά αδύνατο να συνειδητοποιήσουμε αυτές τις αλλαγές. Μπορούμε πολύ εύκολα όμως να εντοπίσουμε κομβικά σημεία στην εξέλιξη τους.

Οι νεολογισμοί εισάγονται για την ενίσχυση, την ανασύνθεση και τον εκσυγχρονισμό παλαιοτέρων εννοιών, οι οποίες, όπως προκύπτει, προήλθαν και αυτές από παλαιότερες λέξεις και έννοιες, που ίσως ταυτόχρονα με την αναπροσαρμογή τους, καταργούνται είτε παύουν να χρησιμοποιούνται ευρέως. Όντας παιδάκι, μέσω της μουσικής και του ταλέντου που είχαν πειστεί οι γονείς μου και ήθελαν να πείσουν και εμένα ότι έχω, ήθελα να γίνω ευρέως γνωστός  (σημ. τότε δεν είχαμε Youtube). Γρήγορα κατάλαβα, πως μπορείς να πετύχεις περισσότερα, αν δείς το πράγμα λίγο διαφορετικά, να το παίξεις λίγο. Εγώ το έπαιζα πολύ, και εξήγαγα το συμπέρασμα ότι θα ήταν καλύτερα να γίνω γνωστός ευρέως, αλλά τελικά, μετά τη συνεύρεση μου με το Γούντι Άλλεν, πείστηκα από τον ίδιο, ότι αρκεί απλά να γίνεις Εβραίος (σημ. τότε δεν είχαμε Dahau, αλλά το Napster έτρεχε σιγά σιγά). Για τον Αχιλλέα, η εβραϊκή υπεροχή βασίζεται στο τζόγο. Κερδισμένος είναι ο εβραίος που δεν αγοράζει το λαχείο, αλλά σημειώνει απλά τον αριθμό του σε ένα χαρτάκι, για να ταυτοποιήσει μετά τη κλήρωση πως αν όντως αγόραζε το λαχνό θα έχανε. Για να μη ξοδέψω τη μέρα μου με την απαρίθμηση των πιθανών ενδεχομένων (end the home ENO), και για να μη υποστώ οικογενειακές πιέσεις (The Home P..S.E's), καθότι είμαι και πολυάσχολος (ο έχων πολυάριθμες κωλοτρυπίδες, Χριστέλης Β., 2000, προσωπική επικοινωνία), περνώ στο επόμενο θέμα.


Τίτλοι που μου τραβήξαν τη προσοχή. 

(Κάτι σαν ακούς Πυξ-Λαξ, και θυμώνεις που δεν έχεις γράψει εσύ αυτά τα τραγούδια και τους ζηλέυεις γιατί αυτοί γίνονται χοντροί και διάσημοι και εσύ γίνεσαι απλά χοντρός ιμιτασιόν)

  • Δαμάζοντας τα Μικροκύματα 
  • Η Χιονάτη και οι 7 νανοτεχνολόγοι (αυτό είναι δικό μου...νομίζω). 
  • Το Δόγμα του Τιτ Σόκ (ε και αυτό)
  • ΙΚΥ οι δυο μας ή κανίς (είναι καινούριο) 
Αλλά παρατήρησα ότι γίνεται σπουδαία προσπάθεια και απο άλλους, λίγο πολύ περισσότερο Εβραίους από μένα, έλληνες και ελληνίδες συγγραφείς. Με αρχηγό το Σκαμπαρδώνη «Επί ψύλλου κρεμάμενος» και «Μεταξύ σφύρας και Αλιάκμονος» και «Περιπολών περί πολλών τυρβάζω», φανερά επηρεασμένος από τα Αρχαία Ελληνικά, δε με άφησε ανεπηρέαστο η κυρία Ζυράννα Ζατέλη με την «Ηδονή στο κρόταφο» και η κυρία Έλενα Ακρίτα (Παλάς) με το «Χτυποκάρδια στο κρανίο», φανερά επηρασμένη από τη θητεία της στο μεγάλο κανάλι και το Μπέβερλι Χίλς. Θέλω να προσθέσω ότι αυτά τα έξυπνα νοήματα, θεωρητικά συσχετίζονται έξυπνα με το περιεχόμενο τους, κάτι που εγώ δε καταφέρνω ποτέ, συχέτιση που πάντα πετύχαινε μόνο ο Μάρκος Σεφερλής αλλά και η πλειοψηφία των ανθρώπων που εφευρίσκουν τίτλους για τσόντες. 

Αν υπάρχει σωματείο θα ήθελα να εγγραφώ. 

Αν δε πετύχει τίποτα, θα γράψω μια ανασκόπηση με ευρηματικούς τίτλους από τσόντες, σαν το βιβλίο του Θανάση με το ερωτικό σινεμά που μου θύμησε το πατέρα μου και τα παιδικά μου χρόνια. Συγκεκριμένα τη νύχτα που βλέπαμε την «Αυτοκρατορία των Αισθήσεων» και με έδιωχνε στη σκηνή με το αυγό.  

Αν θεώρησε κάποιος ότι πιο πάνω αυτοαποκαλούμαι συγγραφέας, έκανε λάθος και ας μη πανικοβληθεί. Ακόμα και να υφίσταται κάτι τέτοιο θα μου πάρει τουλάχιστον τρία με τέσσερα χρόνια να αποφασίσω για το τίτλο μόνο, πρίν συμβεί κάτι τόσο θλιβερό για τη παγκόσμια λογοτεχνία. 

» και «  (αυτό το χρησιμοποίησα γιατί δε ξέρω να βάζω τέτοια, και έκανα κόπι πέιστ)







Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Ρέντ (jelly) νέκ

Είμαι ο διαχειριστής της πολυκατοικίας, που παρά λίγο να ισοπεδώσει ένας τυφώνας.
Δεν ήταν αρκετά αποτελεσματικός ώστε το τζάμι του παραθύρου μου να αποκεφαλίσει κάποιον περίοικο, και έτσι αναγκάστηκα να φτιάξω δικούς μου λαιμούς* και αναγκαστικά και δική μου λαιμητόμο. Αντίστοιχα όταν αγοράζεις νερό από το κυλικείο του κάμπινγκ, και αγοράζεις και σπόρια, μαύρα, αλατισμένα.
Αντίστροφη σκέψη.
Παρεξήγηση
Οι δυο νεαροί, αφού παρακολούθησαν την ταινία με την μεσήλικη καθηγήτρια του πιάνο, που έχει πολύ πιο ενδιαφέροντα ενδιαφέροντα (ας μου επιτραπεί να μην χρησιμοποιήσω τη λέξη χόμπι, όχι επειδή είναι αγγλική, όπως το κάμπινγκ, αλλά επειδή είναι πιο ενδιαφέρουσα) από τις συνομήλικες της, βγήκαν με χαρά να περπατήσουν στη μικρή επαρχιακή πόλη, και να συναντήσουν τους, ως τότε τουλάχιστον, φίλους τους.
Είναι μια από τις περιπτώσεις που στην παρέα των συνομηλίκων σου, βρίσκεται και μια θεία. Δηλαδή αδερφή της μαμάς μιας φίλης σου. Συνήθως ανύπαντρη, για να συχνάζει με την ανηψιά της, καλοστεκούμενη, αφού δεν έχει παιδιά, και κοινωνική, για επαγγελματικούς κυρίως λόγους. Από αυτούς τους τύπους που αρέσκονται να συμμετέχουν σε συζητήσεις ποικίλης ύλης, και μόλις αναφέρεις κάτι, είτε το ξέρουν, είτε το βρίσκουν ιδιαίτερα ενδιαφέρον και γενικά πάντα τα ψάχνουν κάτι τέτοια. Για να γίνω περισσότερο σαφής, είναι ο τύπος που το ρωτάς τι είδος μουσικής του αρέσει περισσότερο, και σου απαντάει ότι ακούει τα πάντα. Δηλαδή από κλασσική μουσική μέχρι σκυλάδικα. Και αυτό θεωρείται  ευρυμάθεια. Γκιλοτίνα.
Η δικαιολογία της καθυστέρησης μας ήταν η παρακολούθηση μιας ταινίας.
-Ποιά ταινία είδατε παιδιά? Ρώτησε η κυρία.
-¨Η δασκάλα του πιάνο¨!.
-Α!!! Πολύ ωραία ταινία!!!
-Ορίστε? Τι εννοείται πολύ ωραία ταινία? Δηλαδή σας άρεσε?
-Ναι! Ήταν πολύ ευχάριστη.
-Ώστε τη βρίσκετε ευχάριστη! (καλά όπως τη βρίσκει κανείς).
-Ναι φυσικά!

Η κυρία, θα μονοπωλούσε το ενδιαφέρον μου για το υπόλοιπο της βραδιάς αν δε συνειδητοποιούσα σύντομα ότι αναφέρεται σε άλλη ταινία. Στα λίγα λεπτά που μεσολάβησαν όμως μέχρι να το συνειδητοποιήσω, είχε περάσει από το μυαλό μου όλη η πατρική μου διαπαιδαγώγηση με το RTL, η γιαπωνέζα καθηγήτρια μου στο πιάνο και οι αναμνήσεις μου από τις καλοκαιρινές διακοπές με μεσήλικες οικογενειακές φίλες του πατέρα μου από τη περίοδο που ζούσε στη Γερμανία (πόσο πιο κίνκυ μπορούσε να γίνει). Ο αποχυμωτής των αναμνήσεων μου τα έστυψε όλα μονομιάς και ο πηχτός χυμός που προέκυψε απεικόνιζε το άνοιγμα της θύρας του ασανσέρ ενός πολυτελούς ξενοδοχείου, στο θάλαμο του οποίου μια ασιάτισσα ξανθιά σλάτυ καλλονή έπαιζε στο πιάνο Schumann. Αν εξαιρέσεις το πιάνο και το Σούμαν, η σουμάδα των αναμνήσεων μου είναι πιστό αντίτυπο του μεγαλύτερου σεξουαλικού απωθημένου ενός χοντρού των Nerds, από μια ταινία των 80's. Μόνο που η δικιά του είναι πιο νέα.
Τα παλιά αντικείμενα μου προκαλούν το ενδιαφέρον.
Μου αρέσει η ταλαιπωρία που τα συνοδεύει, οι πληγές που καλούμαι να επουλώσω, αλλά και οι ανεπούλωτες που πάντα θα πέφτουν θύμα υπερθεματισμού από ότι πρόχειρο βρεθεί να τις καλύψει για λίγο. Γιατί αν το τραπεζάκι σου φέρει μια τρύπα από χτύπημα σφυριού, τοποθετείς μια φρουτιέρα η ένα πορτατίφ και το ξέχασες. Άντε να το ξαναδείς καμιά φορά στο ξεσκόνισμα, ή όταν κάποιος εντυπωσιαστεί τόσο πολύ από το πορτατίφ που το σηκώσει και αποκαλύψει την όποια οπή. Αν ο πρώτος σου γκόμενος όμως ασκούσε τέτοια σωματική και ψυχική βία πάνω σου, και είχε διαμορφώσει τις προτιμήσεις σου ώστε από τότε και στο εξής, ο οργανισμός σου να αναζητά αυτού του είδους τη συμπεριφορά, σε κάθε ευκαιρία, με όποιο αντίκτυπο έχει στη συμπεριφορά σου. Αυτό δεν καλύπτεται και δεν επουλώνεται με ένα απλό τοπικό καλλωπισμό. Κάθε φορά που θα κοιτάζεις στον καθρέφτη σου θα βλέπεις το άγριο πρόσωπό του να σε απειλεί.
Ας μη το παρακάνουμε, όπως τη βρίσκει κανείς.( Όπως τη βρύση κανίς).
Είναι σταθερή ενασχόληση μου να ψάχνω συσχετίσεις μεταξύ μορφών και δομών, ιδιαίτερα όσον αφορά το αγορέ κούρεμα. Το έχω συνδυάσει με μικρόσωμες ανασφαλείς καλόγουστες (κάποιες με τάση Vintage) μεσαίας τάξης αυτοκουρευόμενες γυναίκες.

Πτσκξλπτσκξλπτσκξλπτσκξλπτσκξλπτσκξλπτσκξλπτσκξλπτσκξλπτσκξλπτσκξλπτσκξλπτσκξλ!!!!


Λαιμητόμος (Lemmy-τόμος): Βιβλίο με στίχους των μότορχεντ

*: οι μυθμπάστερς κατασκεύασαν λαιμούς από δέρμα,λίπος και κόκαλα γουρουνιών έτσι ώστε να προσομοιάζουν ανθρώπινους λαιμούς, για να διερευνήσουν την υπόθεση αν ένας τυφώνας έχει τη δύναμη να μετατρέψει ένα τζάμι σε λαιμητόμο.

(να θυμηθώ να τα γράφω που και που αυτά που σημειώνω και να αναρτήσω αυτά που είχα ξεκινήσει, ξεκινώντας ανάποδα όπως πάντα)