Θυμήθηκα να το ανεβάσω...

Μετά από καιρό
παλιό σπίτι
Ίδια μούτρα
παλιό βρακί
ίδια μπλούζα
γκούχ γκούχ




σε συνέχεια σχετικού, έστω και με υδατογράφημα.

no cunt for old men

Η στιγμή της συνηδειτοποίησης της γέννησής δεν αποθηκεύεται στη μνήμη του ανθρώπινου εγκεφάλου. Στο υποσυνείδητο πιθανότατα αποθηκεύεται όμως η συμπερασματική λογική διαπίστωση ότι οι γονείς σου γαμιούνται. Και όχι μόνο με την έννοια που θα συναντήσεις αργότερα στην εφηβεία σου όταν δεν θα σε αφήνουν να πας στη συναυλία της αγαπημένης σου ρόκ μπάντας, να βγείς με τη παρέα σου και γυρίσεις αργά στο σπίτι, να χουφτώσεις την ξαδερφούλα σου στο κυριακάτικο τραπέζι, αλλά με την φυσιολογική, αν και όχι απαραίτητα, έννοια του ρήματος. Γαμιούνται, γαμιόνται. Γαμιόσαντο σίγουρα κάποτε (χωρίς καπόται) για να είσαι εσύ εκεί τώρα. Τουλάχιστον ο ένας, δηλαδή η μητέρα σε αυτή τη περίπτωση, γιατί άντρας γεννά και γυναίκα τήκτει. Εξαιρούμε την περίπτωση του παιδιού του σωλήνα, γιατί όσο νά 'ναι θα είχες καταλάβει τη διαφορά από το φαινότυπο του μπαμπά σου, άσε που και η μαμά δεν νομίζω να άφηνε να πάει χαμένο το θέμα "σωλήνας". Θα ήταν η λέξη με τα περισσότερα χιτς έβερ στην οικογενειακή καθημερινότητα. Ο "πατέρας" δε θα σου επέτρεπε να ακούς λοστ μπόντις, η οδοντόκρεμα δεν θα ήταν σε σωληνάριο, το σκρίν σέιβερ στα γουίντοουζ δεν θα ήταν οι σωλήνες.

Από τις διάφορες οικογενειακές ιστορίες που έχω ακούσει, δυστυχώς καμμία δεν περιλάμβανε αυτό το θέμα. Κανένας φίλος η φίλη δεν ήρθε ποτέ να μου πεί μια ιστορία ότι βρήκε τους γονείς του να καρφώνονται στον καναπέ όταν γύρισε νωρίτερα από τα αγγλικά. Έστω να φασώνονται λίγο.

Μα γιατί να κρύβεις κάτι τέτοιο και να το θολώνεις και από πάνω με την ιστορία με τον πελαργό. Και γιατί πελαργό δηλαδή, τι μαλακίες είναι αυτές. Δεν ξέρω κανένα παιδί που να συμπαθεί τους πελαργούς.

Επιπλεόν δεν είχα στοιχεία οτι οι γονείς μου γαμιόσαντο την εποχή που θα έπρεπε να ωριμάσω σεξουαλικά. Καλά γιατί το κρύβανε. Που είναι η αρχαία τεχνική της προοικονομίας. Βάλε με στο τριπάκι ρε πατέρα, μου γαμάς που μου γαμάς τη μάνα. Άντε και εμείς είχαμε χωριστά δωμάτια, ο παππούς που είχε 5 παιδιά, και το σπίτι ηταν όλο κι όλο ένα δωμάτιο, πώς το έκανε, τα έστελνε στον κινηματογράφο τα υπόλοιπα.
Είχα κάποιες ενδείξεις όμως. Ο φάδερ έβγαινε συχνά γυμνός από το μπάνιο με τη πετσέτα χαλαρά ριγμένη πάνω του και τρέχοντας, α χωρίς να έχει μπεί η μαμά μέσα, να το πώ και αυτό. Ήθελε ίσως να μας περάσει έναν αέρα ελευθερίας, να δεθούμε σαν οικογένεια (ο KG xanthi, το έκανε με μεγαλύτερη επιτυχία όταν ξεντυνόταν στο ασανσέρ πριν φτάσει στο διαμέρισμα για να δώσει την εικόνα της ελευθερίας στις δύο κόρες του). Το πέτυχε.

Αέρας εικόνα άγαλμα (της ελευθερίας).
Είχα μείνει όταν κολυμπώντας με τη μάσκα και τα βατραχοπέδιλα μου σε κοντινή απόσταση από τους γονείς μου άκουσα τον πατέρα μου να καλεί τη μάνα μου να δεί το πσαράκι....
Είχε αμολύσει το παργάλι του έξω απο το μαγιό

Η μαμά χαμογελούσε ενθουσιασμένη φωνάζοντας, ίσως και με ένα ελαφρύ υπαινιγμό, "πούντο πούντο", οι κινήσεις της θύμιζαν άνθρωπο που παραπατάει και ψάχνει κάπου να πιαστεί. Το διασκέδασαν πολύ και οι δυο τους δίχως να γνωρίζουν ότι το πσαράκι το είδα και εγώ ο επίδοξος Ζάκ Υβ Κουστώ.

Φλάσ φίσινγκ γκέιμ.

Καλά που δεν πνίγηκα.

Μετά από τέτοιες εμπειρίες, κάνεις πιο εύκολα φίλους που αρέσκονται να δείχνουν τα γεννητικά τους όργανα με κάθε ευκαιρία. Χειμώνα Καλοκαίρι. Ειδικά το καλοκαίρι.

bacon powder (bay compounder).

Στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου σκύλο.
Τρώς αποφάγια. Το μερίδιο σου από την εξέλιξη ενός συστήματος.
Σε πολύ καλή τιμή. Μπερεκέτι. Και αν είναι γκρί...







Άρεσε άραγε στον Φράνσις και στον Χένρι το επίθετό τους? Ο Κέβιν το τρώει?

Είσαι ένας ανέμελος σκύλος σε τυχαία πορεία. Είτε είσαι σε αγέλη είτε μόνος, κουβαλάς στην πλάτη σου ποικίλους πληθυσμούς. Τσιμπούρια. Μέρος του πληθυσμού αρέσκεται να σε παίρνει μαζί του στις εκδρομές του. Στο βουνό, στη θάλασσα. Διανύεις αποστάσεις. Όπου και να σε αφήσουν, αν το θελήσεις, θα βρείς το δρόμο της επιστροφής. Εκτός αν βρέχει, οπότε και θα περιπλανηθείς. Και θα συναντήσεις δρόμους που δεν έχεις συνηθίσει. Θα επιχειρήσεις να τους διασχίσεις. Αν από τύχη το καταφέρεις, όλα καλά. Αν αποτύχεις, μηχανή του κιμά. Θα χρωματίσεις λίγο πιο έντονα το φυσικό τοπίο. Το φρέσκο αίμα θα γυαλίζει για λίγα λεπτά. Μυοσφαιρίνη-Οξυμυοσφαιρίνη-Μέταμυοσφαιρίνη. Λίγο κοντράστ αρκεί. Πέρασε απο πάνω σου και έκανε τη δουλειά ένας, μετά ένας άλλος, και άλλος και άλλος. Και φορτηγά. Δεν φταίνε αυτοί που δεν πρόσεχες. Έτσι κι αλλιώς εσύ μπήκες στο δρόμο τους. Κάποιοι μάλιστα έχουν αναμνήσεις από σένα. Κάποτε σε χάιδεψαν και σε πήραν στην αγκαλιά τους. Σε αγαπάνε πάντως, και θα σε αγαπάνε μέχρι η συμπίεση που θα υποστείς να φέρει πολύ κοντά τα κύτταρα σου με αυτά των πληθυσμών-παρασίτων, και η μορφή σου να μην ανήκει σε κάποια συστηματική κατάταξη. Έχασες την ευκαιρία σου. Το αποτύπωμα σου πλέον είναι μια κηλίδα στην άσφαλτο και κάποια υπολείμματα δέρματος τριχών και οστών. Θα φυσήξει και ο άνεμος και θα διασπέιρει το άψυχο γενετικό σου υλικό στην ατμόσφαιρα. Αιωνιότητα. Τον άνθρακα της τελευταίας σου αναπνοής θα τον συναντήσουμε κάποτε. Τα ανόργανα στοιχεία σου μπορεί να καταλήξουν στην παραλία, να κυλήσουν στις 4-1 σαγιονάρες μας, ανάμεσα στο λάστιχο και την πατούσα και να ξεχειμωνιάσουν στην ντουλάπα, μέχρι τον επόμενο καλοκαιρινό προορισμό.

Αιωνία σου η μνήμη.

Μπορεί και να μη συμβεί τίποτα από τα παραπάνω και να συνεχίσεις να περιφέρεσαι σνιφάροντας κώλους και γλείφοντας πόδια, ή και αντίστροφα. Χωρίς ταμπού και με πολλά φετίχ. Ο λόγος που οι σκύλοι εξιτάρονται με τα πόδια, είναι η παραγωγή μιας ουσίας ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών που προσομοιάζει την ορμόνη του οίστρου του θηλυκού.

Δεν ανήκουμε στο χώρο και χρόνο που ένιωσε την μυρωδιά καμμένης ανθρώπινης σάρκας. Οι εκπρόσωποι του, μαζί και αυτών που τράφηκαν με τα κατοικίδια τους μεταπολεμικά, θα εκλείψουν. Κατοικίδια (οικόσιτα), τελικά ονομάζονται όλα τα είδη ζώων που καταλήγουν στο πιάτο, στο στομάχι, στο γενετικό υλικό μας.

Στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου σκύλο...