Τρώς αποφάγια. Το μερίδιο σου από την εξέλιξη ενός συστήματος.
Σε πολύ καλή τιμή. Μπερεκέτι. Και αν είναι γκρί...
Άρεσε άραγε στον Φράνσις και στον Χένρι το επίθετό τους? Ο Κέβιν το τρώει?
Είσαι ένας ανέμελος σκύλος σε τυχαία πορεία. Είτε είσαι σε αγέλη είτε μόνος, κουβαλάς στην πλάτη σου ποικίλους πληθυσμούς. Τσιμπούρια. Μέρος του πληθυσμού αρέσκεται να σε παίρνει μαζί του στις εκδρομές του. Στο βουνό, στη θάλασσα. Διανύεις αποστάσεις. Όπου και να σε αφήσουν, αν το θελήσεις, θα βρείς το δρόμο της επιστροφής. Εκτός αν βρέχει, οπότε και θα περιπλανηθείς. Και θα συναντήσεις δρόμους που δεν έχεις συνηθίσει. Θα επιχειρήσεις να τους διασχίσεις. Αν από τύχη το καταφέρεις, όλα καλά. Αν αποτύχεις, μηχανή του κιμά. Θα χρωματίσεις λίγο πιο έντονα το φυσικό τοπίο. Το φρέσκο αίμα θα γυαλίζει για λίγα λεπτά. Μυοσφαιρίνη-Οξυμυοσφαιρίνη-Μέταμυοσφαιρίνη. Λίγο κοντράστ αρκεί. Πέρασε απο πάνω σου και έκανε τη δουλειά ένας, μετά ένας άλλος, και άλλος και άλλος. Και φορτηγά. Δεν φταίνε αυτοί που δεν πρόσεχες. Έτσι κι αλλιώς εσύ μπήκες στο δρόμο τους. Κάποιοι μάλιστα έχουν αναμνήσεις από σένα. Κάποτε σε χάιδεψαν και σε πήραν στην αγκαλιά τους. Σε αγαπάνε πάντως, και θα σε αγαπάνε μέχρι η συμπίεση που θα υποστείς να φέρει πολύ κοντά τα κύτταρα σου με αυτά των πληθυσμών-παρασίτων, και η μορφή σου να μην ανήκει σε κάποια συστηματική κατάταξη. Έχασες την ευκαιρία σου. Το αποτύπωμα σου πλέον είναι μια κηλίδα στην άσφαλτο και κάποια υπολείμματα δέρματος τριχών και οστών. Θα φυσήξει και ο άνεμος και θα διασπέιρει το άψυχο γενετικό σου υλικό στην ατμόσφαιρα. Αιωνιότητα. Τον άνθρακα της τελευταίας σου αναπνοής θα τον συναντήσουμε κάποτε. Τα ανόργανα στοιχεία σου μπορεί να καταλήξουν στην παραλία, να κυλήσουν στις 4-1 σαγιονάρες μας, ανάμεσα στο λάστιχο και την πατούσα και να ξεχειμωνιάσουν στην ντουλάπα, μέχρι τον επόμενο καλοκαιρινό προορισμό.
Αιωνία σου η μνήμη.
Μπορεί και να μη συμβεί τίποτα από τα παραπάνω και να συνεχίσεις να περιφέρεσαι σνιφάροντας κώλους και γλείφοντας πόδια, ή και αντίστροφα. Χωρίς ταμπού και με πολλά φετίχ. Ο λόγος που οι σκύλοι εξιτάρονται με τα πόδια, είναι η παραγωγή μιας ουσίας ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών που προσομοιάζει την ορμόνη του οίστρου του θηλυκού.
Δεν ανήκουμε στο χώρο και χρόνο που ένιωσε την μυρωδιά καμμένης ανθρώπινης σάρκας. Οι εκπρόσωποι του, μαζί και αυτών που τράφηκαν με τα κατοικίδια τους μεταπολεμικά, θα εκλείψουν. Κατοικίδια (οικόσιτα), τελικά ονομάζονται όλα τα είδη ζώων που καταλήγουν στο πιάτο, στο στομάχι, στο γενετικό υλικό μας.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου σκύλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου